„Blagoje Jovović, srpski heroj u vučijoj jazbini“ naslov je knjige koju je Blagojeva kćerka Marija, književnica i profesorica iz Argentine, promovisala u Hercegovini gdje je obišla još mnoga mjesta.
Knjiga je promovisana u Nevesinju u organizaciji Boračke organizacije Nevsinje i Centra za kulturu ”Nebojša Glogovac” i u Trebinju u organizaciji Narodne biblioteke Trebinje, a promocija je održana i u skupštinskoj sali Opštine Bileća.
Knjiga govori o srpskom rodoljubu Blagoju Jovoviću koji je 1957. godine u predgrađu Buenos Ajresa izvršio atentat na Anta Pavelića, jednog od najvećih zločinaca Drugog svjetskog rata. Nesvakidašnja priča, na više od 200 stranica prati životni put nekadašnjeg pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini i njegovu potjeru za krvoločnim zločincem, vođom ustaškog pokreta.
Marija Jovović kaže da je napisala istinu o svome ocu kako bi ljudi iz cijelog svijeta mogli da shvate da je postojao veliki srpski heroj Blagoje Jovović.
”Pisanje o Blagoju predstavljalo mi je veliku privilegiju, ali i odgovornost”, rekla je autorka, naglašavajući da je ponosna zbog saznanja da veliki broj ljudi cijene Blagojevo djelo.
Prema riječima same autorke, razlozi koji su je naveli da napiše ovu knjigu su lični i odnose se na sagledavanje informacija koje su pisane o njenom ocu Blagoju Jovoviću u različitim medijima i na društvenim mrežama, često u nedostatku pravih informacija, što je za posljedicu imalo da se uz njegovu životnu priču gradi paralelna priča u kojoj je opisivan sa karakteristikama koje nisu imale mnogo veze sa njegovom ličnošću.
Marija, kao ćerka Blagoja Jovovića, napisala je ovu biografiju svoga oca sa ciljem da se rasvjetli istina o događajima u vezi sa smrću Ante Pavelića, vođe ustaške pronacističke hrvatske države i da se zadovolji potreba za pravdom za ličnost njenog oca.
Sa promocije u Trebinju
Ona je navela da je knjigu pisala četiri godine, te najavila i drugi dio knjige u kojem će najviše biti riječi o atentatu.
Njen otac, Blagoje Jovović, atentator na poglavnika NDH, rođen je 1922. godine u selu Kosić kod Danilovgrada.
Poslije školovanja u rodnom mjestu, pohađao je Vojnu podoficirsku školu u Bileći. Odatle je prekomandovan u Strumicu da brani granicu od Njemačke. Pucao je, samovoljno na Nijemce i za to dobio odlikovanje. Poslije kratkog ratovanja uputio se u rodni kraj u selo Кosić.
Jula 1941. priključio se narodnom ustanku protiv fašističke Italije. Tada je izabran za komandira Кosićkog partizanskog odreda i sa njim učestvovao u borbama na Pljevljima.
Кada je dobio naređenje od komandanta Ivana Milutinovića da svojim odredom krene u napad na Baju Stanišića, koji se pod Ostrogom digao na oružje, jer je saznao da komunisti ubijaju političke neistomišljenike, Blagoje se povukao sa dužnosti komandira i odbio da učestvuje u bratoubilačkoj borbi.
Prešao je u četnike kod pukovnika Baje Stanišića koji mu je prije rata bio pretpostavljeni u školi za podoficire u Bileći.
Ovo su samo neki od detalje iz uzbudljive biografije njenog oca, koje Marija navodi u svojoj knjizi.
Godine 1943. Blagoje je premješten u štab pomorskog oficira i novog komandanta Bjelopavlićke vojno-četničke brigade, kapetana Jakova Jovovića, i postavljen za vodnika u štapskoj četi.
Godine 1944. godine, Blagoje je emigrirao u Italiju. U toj zemlji boravio je u izbjegličkim logorima. Poslije rata, iz Đenove, otišao je u Argentinu. Tada je imao samo 24 godine.
U ovoj zemlji Blagoje Jovović radio je mnoge poslove ali nije zaboravio svoje patriotske dužnosti. Jevreji su ga obavijestili da zloglasni zločinac Ante Pavelić tu boravi i da ga čuvaju. Tada je Blagoje došao na ideju da pronađe Pavelića i da izvrši atentat na njega.
Bila je srijeda, 10. aprila 1957. godine. Šesnaest godina od formiranja genocidne tvorevine Nezavisne Države Hrvatske, njen poglavnk Ante Pavelić, šetao se u večernjim satima predgrađem Lomas de Palamor u Buenos Ajresu.
U 21 čas, kada se u mračnoj ulici Sančez začulo pet hitaca iz pištolja, mnogi su potrčali da saznaju šta se dogodilo. Atentator je sa dva metka teško ranio Pavelića, koji je dvije i po godine kasnije preminuo u Španiji. Dotrčala je i policija ali, i u lokvi krvi zatekla Pavelića, koji je u Argentini živio pod lažnim imenom. Atentatora nisu pronašli. Pobjegao je. Tada kao ni mnogo godina kasnije, nije razotkriveno ko je bio misteriozni atentator.
Nagađalo se da je jugoslovenska UDBA naručila ubistvo, kovale se razne teorije. Tvrdilo se da iza atentata ne stoji Josip Broz Tito, nego Slobodan Penezić Кrcun i Milan Stojadinović.
Atentat na Pavelića pao je u zaborav, ali pred kraj burnog 20. vijeka, Blagoje Jovović se nakon 55 godina vratio iz Argentine u otadžbinu i 1999. u Manastiru Ostrog priznao mitropolitu Amfilohiju da je on pucao u Antu Pavelića.
Ubrzo potom saznalo se za ovaj Jovovićev podvig. Do tada, ništa o Blagojinom atentatu na Pavelića nisu znali ni njegova supruga Gladi Anhela Miko, kćerke Jadranka, Marija i Gavrila Karina kao i brat Gavrilo Aleksandar. Niko. Iste godine posjetio je svoje rodno selo Kosić i groblje svojih predaka.
– Naša porodica, moja majka, brat i sestre su razumjeli Blagoja, njegovu borbu i njegov život. Moj otac je heroj i tu nema više šta dodavati niti obrazlagati. On je nas naučio, još dok smo bili djeca, ko su bile ustaše, pokazivao nam je dokumente, fotografije izmasakrirane srpske djece. To je ušlo u moje srce, ta istina iz Jasenovca. Zato je nepotrebno, bilo šta dodatno objašnjavati – smatra Blagojeva kćerka.
Ona je u bivšu Jugoslaviju prvi put došla 1991. godine, pred rat.
– Boravila sam, tada ovdje tri i po mjeseca, u Beogradu, Podgorici, Danilovgradu… Knjigu sam pisala tri godine. Mnogo sam čitala, sakupila sve što se pisalo i znalo o mome ocu. Obradila sam svaki detalj njegovog života. Htjela sam napisati istinu o mome ocu, njegovom porijeklu, karakteru, njegovoj borbi, o našoj porodici – kaže Marija.
Blagojeva supruga, njegova velika ljubav iz mladosti, a Marijina majka, Gladi Anhela Miko, preminula je u februarau ove godine.
Danas Marija de los Angeles Jovović svoje roditelje opisuje kao dobre ljude, brižljive i pune ljubavi za porodicu.
Blagoja je više od pola vijeka živio u Argentini, bio je dobar čovjek, brižan otac i suprug. Vrijedno je radio, i dosta stekao. Imao je svoj hotel i mnoge druge nekretnine.
Ali, uz posao i brigu o imanju i porodici, stalno su ga pratile misli o pravdi i osveti.
– Otac je dugo nosio u sebi ideju o ubistvu Ante Pavelića, o osveti za mučenike Jasenovca i uspio da sa nekoliko bliskih i povjerljivih saradnika, odanih istoj ideji, to i ostvari – kaže njegova kćerka.
S promocije u Nevesinju
