Kao i prethodnih godina, 1. mart, Dan nezavisnosti BiH, nizom manifestacija slavi se samo u Federaciji BiH, gdje je i neradni dan.
Ovaj “praznik” Republika Srpska ne priznaje, a na nivou BiH nema ni zakona na osnovu kojeg se slavi 1. mart.
U Bosni i Hercegovini 1. marta 1992. godine održan je referendum o nezavisnosti, na koji su izašli samo Muslimani i Hrvati i glasali za izlazak iz tadašnje SFRJ.
Parlament je 28. februara 1995. godine donio odluku da se 1. mart slavi kao Dan nezavisnosti Bosne i Hercegovine. Referendumu je pristupilo ukupno 2.073.568 glasača što je predstavljalo izlaznost od 63,6 odsto. Od ukupno izašlih na glasanje njih 99,7 odsto je glasalo za nezavisnost. Ukaz o proglašenju zakona kojim se 1. mart proglašava Danom nezavisnosti Bosne i Hercegovine i državnim praznikom potpisao je predsjednik Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine Alija Izetbegović 6. marta 1995. godine.
Za Srbe je referendum bila nelegitimna odluka, a pored toga 1. marta je ispred crkve na Baščaršiji u centru Sarajeva ubijen je srpski svat Nikola Gardović, a spaljena je i srpska zastava, što je za mnoge događaj koji je nagovijestio građanski rat u BiH.
Ovaj datum, odnosno 1. mart kao Dan nezavisnosti Srbi su pokušali osporiti i apelacijom pred Ustavnim sudom BiH, međutim taj zahtjev za ocjenu ustavnosti je odbijen. Srbi poručuju da je za njih ovaj praznik sjećanje na dan kada im je zvanično objavljen rat.
Federacija konstantno insistira na slavljenju ovoga praznika na teritoriji cijele BiH, no iz RS je jasno poručeno da 1. mart Republika Srpska neće slaviti i da to ne može i neće biti praznik u Srpskoj jer je morbidan i jer vrijeđa osjećaje srpskog naroda.
