U krvavom sukobu sa policijom ubijeno je šest, ranjeno 50 radnika, a veliki broj je uhapšen.
Pet radničkih vođa je osuđeno na smrt, a trojica na robiju.
Tri godine kasnije, na kongresu Druge internacionale u Parizu, odlučeno je da 1. maj svake godine bude dan radničkih protesta i međunarodni dan solidarnosti među radnicima.
Dan sjećanja na žrtve istorijskih protesta iz 1886., pokrenuo je višedecenijsku borbu za bolje plate, kraće radno vrijeme i veću sigurnost na radu, koja je zahvatila više od 80 država svijeta. Posebno zemlje zapadne Evrope, gdje su se radnici, organizovani u sindikate, izborili za značajno bolji socijalni status. Ipak, ne treba sumnjati da će i ovaj Međunarodni praznik rada, kao i svaki nagovještaj nepravde ili neopravdanog udara na standard građana, biti povod za proteste širom Evrope, na kojima redovno učestvuju stotine hiljada građana. Neki su već i najavljeni.
Sa druge strane, u BiH gdje su plate najmanje u Evropi i gdje prosječna plata nije dovoljna ni za osnovne životne namirnice čekaju se bolji dani uz roštilj, piće i priču o raspravu o dnevno političkim temama i činjenici da je 1. maj konačno sunčan.
